Brązowy Szkaplerz Karmelitański MB z Karmelu Jezus

Szkaplerz karmelitański + obrazek z wizerunkiem i modlitwą do Matki Bożej Szkaplerznej

Szkaplerz sukienny karmelitański

Na jednym kawałku sukna znajduje się obraz Jezusa z otwartym sercem, a na drugim Matka Boża z Góry Karmel.

O szkaplerzu

Nałożenie szkaplerza

Brązowy szkaplerz Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, może być ważnie nałożony wiernemu wyznania rzymskokatolickiego przez kapłana z zakonu karmelitów, albo karmelitów bosych lub każdego kapłana posiadającego upoważnienie od karmelitów lub karmelitów bosych na przyjmowanie do Szkaplerza karmelitańskiego, przy zachowaniu zatwierdzonego przez Kościół specjalnego na tę okoliczność obrzędu. Podczas Obrzędu błogosławieństwa i nałożenia Szkaplerza następuje nałożenie szkaplerza tak, jak ma być noszony: jedna część na piersiach, druga na plecach. Dla ważności przyjęcia szkaplerza podczas tej ceremonii nie wolno posługiwać się medalikiem szkaplerznym, ale można go potem nosić zastępując nim ważnie nałożony i przyjęty szkaplerz. Kapłan przyjmujący wiernego do brązowego szkaplerza Karmelu naznacza mu odmawianie codzienne jakiejś modlitwy Maryjnej, zazwyczaj Pod Twoją Obronę lub Witaj Królowo, której odmawianie nie obowiązuje pod grzechem. Przyjmujący szkaplerz karmelitański może dowolnie przystąpić do Bractwa szkaplerznego lub nie zrzeszać się. Przyjęcie szkaplerza odnotowuje się w Księdze Bractwa Szkaplerznego.

Medalik szkaplerzny

Św. Pius X 16 grudnia 1910 dekretem Świętego Oficjum zezwolił używać medalik szkaplerzny, którym można zastąpić noszenie szkaplerza sukiennego. Medalik szkaplerzny musi mieć koniecznie z jednej strony wizerunek Najświętszego Serca Jezusa, a z drugiej strony wizerunek Matki Bożej ze szkaplerzem w dłoni. Szkaplerz sukienny i medalik szkaplerzny mają taką samą wartość duchową.

Objaśnienia

Przyjęcie do Szkaplerza karmelitańskiego dokonuje się tylko jeden raz. Gdy zniszczy się szkaplerz, albo zgubi medalik szkaplerzny, wówczas zastępujemy go nowym i nakładamy samemu sobie prywatnie. Nie jest wymagane poświęcenie nowego szkaplerza, ale gdybyśmy tego chcieli, to poświęcić go może każdy kapłan. Wierny, który przestanie nosić szkaplerz lub medalik szkaplerzny, a powróci potem do praktykowania jego noszenia i odmawiania modlitw określonych podczas jego przyjęcia, nie musi ponawiać obrzędu przyjęcia do Szkaplerza. Zmniejszona wersja brązowego szkaplerza karmelitańskiego składa się z dwóch małych prostokątów sukiennych (najczęściej wełnianych) związanych dwiema tasiemkami. Nosi się go tak, że jedna część leży na piersiach, a druga na plecach wiernego. Naszyte na szkaplerzach karmelitańskich obrazki lub wyhaftowane symbole religijne nie są koniecznie potrzebne, ale często można je spotkać. Istnieją różne szkaplerze zatwierdzone przez Kościół, przeznaczone dla wiernych świeckich i duchownych, najczęściej związane są z danym zakonem lub specyficznym nabożeństwem i powiązane z określonym bractwem (konfraternią).

Obietnice

1. Kto umrze odziany szkaplerzem świętym, nie zazna ognia piekielnego.

2. Noszący(a) szkaplerz jako czciciel(ka) Matki Bożej zapewnia sobie Jej opiekę co do duszy i ciała w tym życiu i szczególną pomoc w godzinie śmierci.

3. Każdy(a), kto pobożnie nosi szkaplerz i zachowuje czystość według stanu, zostanie wybawiony(a) z czyśćca w sobotę po swej śmierci.

4. Ci, którzy przyjęli szkaplerz, są złączeni z zakonem karmelitańskim i mają udział w jego duchowych dobrach za życia i po śmierci, a więc: we Mszach świętych, Komuniach świętych, umartwieniach, odpustach, modlitwach, postach itp.

Obowiązki

1. Naśladować cnoty Najświętszej Dziewicy i szerzyć Jej cześć.

2. Dniem i nocą nosić na sobie szkaplerz.

3. Odmawiać codziennie modlitwę naznaczoną w dniu przyjęcia do Szkaplerza (zazwyczaj Pod Twoją Obronę, Witaj Królowo).

4. Czynić dobrze bliźnim.

Praktyki zalecane noszącym szkaplerz święty

1. Przynajmniej raz w miesiącu, jeżeli pozwolą na to warunki oraz w święta Matki Bożej przystępować do Spowiedzi i Komunii świętej.

2. Nawiedzać często kościół i przynajmniej przez kilka minut modlić się do Matki Bożej.

3. Od czasu do czasu z miłości do Matki Bożej wyrzec się czegoś dozwolonego (drobne umartwienia).