Cudowny medalik
wybijany według najlepszego wzoru
CUDOWNY MEDALIK - tak nazwali ludzie niezwykły medalik,
dzięki któremu wydarzyła się już niezliczona ilość cudów na całym świecie!
O to, by go stworzyć poprosiła sama Matka Boża!!!
Ten najsłynniejszy Medalik świata jest dziś noszony przez miliony ludzi.
Nawet osoby, które oddaliły się od Boga lub nie zostały obdarzone łaską wiary, dzięki noszeniu tego Medalika otrzymywały szczególną łaskę nawrócenia.
Ceniony jest on jako Medalik, który przyczynił się do wielu nawróceń i uzdrowień oraz stanowi dowód szczególnej opieki Maryi.
Rok 1830 to data objawienia, w trakcie którego Matka Boża objawiła św. Katarzynie Laboure Cudowny Medalik. Było to późnym popołudniem dnia 27 listopada. Po wizji Maryji (jak na medaliku) św. Katarzyna usłyszała proszący głos Maryi: "Postaraj się o wybicie medalika według tego wzoru, wszyscy, którzy go będą nosili, dostąpią wielkich łask, szczególnie jeśli go będą nosili na szyi. Tych, którzy we mnie ufają, obdarzę wieloma łaskami."
Drugie objawienie - Cudowny Medalik
27 listopada 1830 r. Maryja objawia się powtórnie siostrze Katarzynie, wówczas nowicjuszce, i poleca jej, aby się postarała o wybicie medalika, którego wzór sama ukazała.
Podczas wieczornej modlitwy w kaplicy po przeczytaniu tekstu do rozmyślania, siostra Katarzyna usłyszała jakby szelest jedwabnej sukni od strony chóru. Popatrzyła w tamtą stronę i ujrzała Niepokalaną Dziewicę stojącą na kuli ziemskiej.
I faza - Dziewica z globem
Ubrana była w suknię koloru jutrzenki i biały welon opadający z obu stron do Jej stóp.
W dłoniach, na wysokości piersi, trzymała złoty glob, z małym krzyżem na jego szczycie. Maryja miała wzrok skierowany ku górze, a unosząc nieco kulę ziemską, modliła się. Na palcach Maryi Katarzyna zobaczyła pierścienie, z których wychodziły promienie światła - symbol łask Bożych, a olśniewające światło spowijało Jej stopy. Na wyrażenie Jej piękna, s. Katarzyna nie znajduje słów - mówi tylko: "...Była samym pięknem, nie mogłabym Jej odmalować".
II faza: Dziewica z promieniami
Maryja Dziewica opuściła wzrok i zatrzymała spojrzenie na s. Katarzynie.
Wizja Maryi z globem w dłoniach zmieniła się następnie w obraz awersu i rewersu Medalika Glob z dłoni Maryi zniknął. S. Katarzyna zobaczyła Maryję z wyciągniętymi rękami, z których wychodziły promienie zakrywające jej stopy. Wokół postaci Maryi utworzył się napis w owalu:
O Maryjo bez grzechu poczęta , módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy...
Wizjonerka usłyszała wewnętrzny głos:
Promienie, które widzisz, są symbolem łask, jakie zlewam na osoby, które mnie o nie proszą. Postaraj się, by wybito Medal według tego wzoru. Wszyscy, którzy go będą nosić, dostąpią wielkich łask. Tych, którzy mi ufają, otoczę szczególną opieką.
Obraz znów się odwraca i Katarzyna patrzy na rewers medalika. W centralnym punkcie jest Krzyż na podstawie i litera M, poniżej zaś dwa zranione serca Serce Jezusa - otoczone koroną cierniową i Serce Maryi - przebite mieczem, Natomiast w owalu wieniec z gwiazd dwunastu. Katarzyna zapytała, czy ma być umieszczony jakiś napis i otrzymała odpowiedź:
"Litera M, Krzyż i dwa serca mówią wystarczająco".
Oto misja, z którą Niepokalana Dziewica przyszła do ludzi, by powierzyć ją s. Katarzynie, a równocześnie powiedzieć światu o przywileju Jej Niepokalanego Poczęcia.
Pierwsze medaliki (1.500 ) ukazały się w czerwcu 1832 r. i w krótkim czasie stały się narzędziem szczególnego, Bożego działania, wielu nawróceń i uzdrowień - dlatego ludzie zaczęli nazywać ten medalik "cudownym". W ciągu pięciu pierwszych lat rozprowadzono 5 milionów medalików, a przez dziesięć następnych - już 100 milionów. Biskupi Kościoła we Francji, widząc nadzwyczajne skutki towarzyszące noszeniu medalika, zwrócili się do Papieża Piusa IX o ogłoszenie dogmatu Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej Ponadto inwokacja umieszczona na awersie: O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy, przyczyniła się bezpośrednio do ogłoszenia w 1854 r., przez papieża bł. Piusa IX, dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.
Żadne objawienie Maryjne nie wniosło do Kościoła treści porównywalnych z przesłaniem Cudownego Medalika. Wszystkie późniejsze są tylko dopełnieniem objawienia w kaplicy przy ulicy du Bac. Medalik usytuowany w całokształcie podstawowego przesłania objawienia jest drogą ewangelizacji. Poprzez ten symbol należy również starać się o odkrywanie całości tego przesłania i o to, aby je wprowadzać w życie.
Siostra Katarzyna, rozdając hojnie medaliki innym, sama pozostała nie znana. Była w cieniu i zarazem blasku swojej tajemnicy aż do śmierci. Po ukończeniu formacji w seminarium została posłana do służby starszym i chorym osobom w domu opieki w Paryżu. Tam w pokorze i gorliwości serca przez dalszych 46 lat życia oddawała wszelkie usługi pensjonariuszom - pacjentom w zakładzie.
Dopiero na łożu śmierci wyznała przełożonej, że to ją Najświętsza Panna zaszczyciła objawieniem cudownego medalika.
Odeszła do Boga w opinii świętości 31 grudnia 1896 r. Pochowana została w grobie pod kaplicą w domu, w którym służyła chorym całe życie. W 1933 r., przed beatyfikacją, dokonano ekshumacji ciała, które ocalało nietknięte. Oczy były tak niebieskie jak w dniu śmierci, a ciało zachowało giętkość. Następnie przeniesiono je na ulicę du Bac , pokryto cienką warstwą wosku i złożono w szklanym relikwiarzu poniżej ołtarza Matki Bożej z globem. 27 lipca 1947 r. papież Pius XII dokonał kanonizacji siostry Katarzyny, nazywając ją: świętą milczenia.
źródło: http://www.szarytki.pl/
----------------------------------------
Moc Cudownego Medalika
Należy pamiętać o tym, że Cudowny Medalik nie jest ani amuletem ani talizmanem o magicznej mocy - sam w sobie jest tylko zwykłym, czasami poświęconym, kawałkiem metalu. Cudowny Medalik jest raczej znakiem oddania Niepokalanej i świadectwem wiary i ufności, jaką w Niej pokładamy. Cała moc Cudownego Medalika jest związana z obietnicą, jaką Niepokalana złożyła św. Katarzynie w momencie objawienia 27 listopada 1830 i jest tylko i wyłącznie rezultatem wstawiennictwa Najświętszej Maryi Panny u Boga dla tych, którzy go pobożnie i z czcią noszą.
Św. Maksymilian Maria Kolbe i Cudowny Medalik
Gorącym propagatorem Cudownego Medalika był św. Maksymilian Maria Kolbe - kapłan, franciszkanin konwentualny i męczennik, założyciel Stowarzyszenia Rycerstwo Niepokalanej (pierwotnie Milicja Niepokalanej). Rozpowszechniał on ten medalik wśród katolików i wśród niewierzących. Św. Maksymilian tak pisał na temat Cudownego Medalika:
![[{[item.product.name]}]]([{[item.product.photo.url]}] 75w)
